Crisisbloembol
Wat is het planten van tulpenbollen toch heerlijk relativerend, vooral in crisistijden. Het is er weer tijd voor, trouwens, deze maand. Voor tulpen. Als u ervan houdt. U kunt ze ook eten; bij elke crisis. Ik heb net drie zakken bio-tulpen gekocht bij een boerenbont winkel. Helemaal blij. En een rijk gevoel. Ik aarzel nog of ik ze allemaal zal planten.
We kunnen in het voorjaar genieten van de bloemen in uitgestrekte tulpenvelden in de Noordoostpolder of van een kleine 1000 soorten in de Keukenhof; of gewoon in de tuin, op het balkon of zelfs in de woonkamer. Typisch Nederlands. Met dank aan de Turken, die de bloem uit Kazachstan hadden gehaald.
In het laatste kwart van de 16e eeuw kwam de tulp uit Constantinopel (nu Istanbul) naar de Nederlanden en de Duitse gebieden. Sultans droegen een ‘tulbandbloem’ (tulipan); eenmaal in onze gewesten droegen adellijke dames de bloem in hun haar, tulpen werden in paleistuinen geplant en de begeerte was gewekt.
De droom om met 1 tulpenbol schatrijk te worden heeft best even geduurd. Op het hoogtepunt van de periode van de tulpenmanie kostte 1 bol net zoveel als een Amsterdams grachtenpand. En tulpen met zeer afwijkende kleuren (overigens veroorzaakt door een virus) waren helemaal ‘hot’. Tulpenbollen werden een soort ‘futures’ waarbij verkoper en koper een bedrag afspraken voor bollen die in de toekomst geleverd zouden worden. De Staten Generaal, die, zoals bekend, nog steeds, soms (te) laat, maar toch in crisissen ingrijpt, maakte daar een einde aan. De termijnhandel stortte in elkaar, prijsdalingen van 90% zorgden voor drama’s, Rembrandt ging er bijna aan failliet, vooral speculerende burgers waren ernstig de pineut. Gouden Eeuw, maar zeker niet voor iedereen…. Heel even moest ik aan de huidige termijn markt voor gas denken….heel even.
Mijn grootouders vertelden ooit over het eten van tulpenbollen in 1944; de bollen waren overigens vooral oud en droog, want de grote voorraden in de bollenschuren waren onverkoopbaar vanwege de oorlogssituatie in dat jaar. Enkele handelaren konden toch van hun crisisbollen af door ze als eetbaar te verkopen, recepten waren er in overvloed: stamppot tulp (mix van tulpenbollen, aardappelen en rode kool), tulpensoep en gepofte tulp uit de oven. Overigens waren het op dat moment wel allemaal bio-tulpen.
Intussen weet ik dat de bloemen van de huidige bio-tulpen een lekkere, beetje zoetige ‘bite’ hebben, sla-achtig met lichte pepersmaak, prima bij sushi, in salades of bij vis. En de bloemen kunnen bijzonder blij maken.
Dus, u weet het: crisis? Of dreigend crisisgevoel? Koop een zak tulpenbollen of een grote bos tulpen. Wel bio.
Basta!