Integriteitskwesties en een tapijt
Tante Ria, de onverschrokken tijdelijke bestuurssecretaris van de landelijke GGZ-instelling. De Ware Geest, bleek weer eens haar gewicht in goud waard te zijn toen een crisis tussen het bestuur en de commissarissen behoorlijk dreigde te ontsporen. Het begon allemaal met een schijnbaar eindeloze stroom van valse (en vage) beschuldigingen over integriteit die de toezichthouders openbaar uitten. Tante Ria, die er soms uitzag alsof ze in de jaren ‘68 was blijven steken met haar vintage jurken en licht grijzende lokken, wist dat er werk aan de winkel was.
Met een enorme flair voor drama organiseerde ze een vergadering waarbij ze een Bordeaux-rood fluwelen gordijn liet neerdalen in de vergaderzaal, compleet met een spotlight gericht op de commissarissen. “Mensen!” riep ze met een overdreven ernstige toon, “welkom bij de Grote Integriteitscrisis Show van De Ware Geest!”
Terwijl ze de beschuldigingen één voor één ontzenuwde met de precisie van een chirurge, die een kunstwerk scheidt van een pakje roomboter, kon je de ongemakkelijke stilte voelen groeien onder de commissarissen. Tante Ria kende geen genade en haar scherpe tong en pittige, humoristische terzijdes maakten het steeds pijnlijker om de beschuldigingen vol te houden.
“Zoals mijn oma altijd zei,” begon ze met een knipoog naar het verleden, “een leugen is als een oud Perzisch tapijt. Je kunt het oprollen en verbergen, maar uiteindelijk struikel je erover. O ja, de Partij voor de Dieren kan erover meepraten, vraag Esther maar!” Het publiek, bestaande uit bestuursleden, commissarissen en een verdwaalde theemok, barstte toen uit in -deels zenuwachtig- geschater.
Na uren van stevig, scherpzinnig debat en een indrukwekkende hoeveelheid kopjes thee, kwam tante Ria tot een onweerlegbare conclusie: de beschuldigingen waren niets meer dan luchtkastelen in een late zomerbries. De commissarissen dropen af, het bestuur zwaaide haar dankbaar lof toe; ‘ik wist het wel’, zei de voorzitter, ‘maar toch’.
En zo werd de crisis tussen bestuur en commissarissen door de onnavolgbare tante Ria opgelost, en de integriteit van De Ware Geest hersteld. Het zal nog lang heugen hoe deze eigenzinnige tijdelijke bestuurssecretaris, tijdloos en met een onuitputtelijke bron van humor, de dag redde en de valse beschuldigers met hun staart tussen de benen wegstuurde. En zo blijft tante Ria een legende in de annalen van de GGZ, een integriteitskampioen voor besturen in acute of buitengewone situaties, vermomd als heldin met humor.