Tom Poes verzint een list
Op kerstavond heerste er veel onrust op slot Bommelstein. Heer Bommel, omringd door opgestapelde documenten, onafgewerkte plannen en chaotische aantekeningen in de bibliotheek, riep geërgerd: “ Hier moet iets aan gedaan worden’…..‘Maar wat? Ach, ik sta ook altijd overal alleen voor! De zaak is helemaal uit de hand gelopen. Er is geen leiding, bedoel ik. Daarom moet ik onmiddellijk naar boven. Doe toch ook eens iets, jonge vriend! Je zit daar maar.” Tom Poes, die wel wat gewend was, als het ging om paniek in en om Bommelstein, rustig genietend van zijn warme melk naast de heerlijk knapperende open haard, stond op.
“Wacht maar, heer Ollie. Ik verzin wel een list om Bommelstein kerstproof te maken.” Tom Poes ging aan de slag en trommelde de speciaal voor kerst ingehuurde en met kerstmutsen uitgedoste bediendes op, instrueerde Joost alvast voor het eenvoudige doch feestelijke kerstdiner, en zorgde ervoor dat kerstdecoraties werden opgehangen en nieuwe kaarsen in de kandelaren kwamen. De groep bedienden was radeloos over welke feestelijke kleding ze onder de kerstmutsen moesten dragen, maar met een snufje modeadvies en organisatorisch talent stuurde Tom Poes hen naar de kleedkamer, waaruit ze allemaal stralend tevoorschijn kwamen in prachtige kerstoutfits.
Ondertussen stond Joost met een wanhopig gezicht en schort om de -mede door een spontane mega muizenplaag veroorzaakte- chaos in de Bommelsteinse keuken onder controle probeerde te houden nadat hij zich al een paar keer onrustig, maar schroomvallig, naar de voordeur had begeven omdat hij meende dat er al gasten waren. Ook zijn dagelijkse gewoonte om als beheerder van de wijnkelder een goede fles voor eigen gebruik te nuttigen en vervolgens de speciale kerstkaraffen te vullen met goedkope Algorijnse foezel (wat heer Bommel nooit merkte) bevorderde het heldere denken niet: “straks valt de tarte glacée kil op de koude eendenborst, jonge heer”. Joost was duidelijk van het padje. “Het is hier een heksenketel,” verzuchtte hij.
Tom Poes reageerde uiterst kalm: “Maak je geen zorgen, Joost. Ik zal je even wat extra pootjes geven.”
Met een vriendelijke kattengrijns sprak Tom Poes de muizen toe: “Jullie horen hier niet thuis, vrienden! Ga nu lekker buiten spelen.” Terwijl de muizen naar buiten trippelden, veranderde Tom Poes de keuken in een geoliede machine. Joost keek verbaasd toe terwijl de chaos werd omgetoverd tot een gestroomlijnde keukenbrigade, klaar om een feestmaal te bereiden.
Ondertussen zorgde Tom Poes er ook voor dat Annemarie Doddel, de door heer Bommel onhandig bewonderde buurvrouw, werd betrokken bij de kerstvoorbereidingen. Hij vond haar in de slottuin, omgeven door verwelkte bloemen en beukenbladeren.
“Mevrouw Doddel, u kunt niet buiten blijven. We hebben uw hulp nodig om de tuin op te fleuren voor het feest,” stelde Tom Poes voor. Ze glimlachte en stond op. Samen met Tom Poes begon ze de tuin te versieren, terwijl ze vrolijk kletsten over de feestelijkheden. “Ja, laten we die lieve Ollie verrassen”, zei ze met sterretjes in de ogen.
Ondertussen kon Joost eindelijk de keuken onder controle krijgen, geholpen door de roodgemutste bediendes en Tom Poes’ strategisch advies.
Heer Bommel, die paniekerig heen en weer liep tussen zijn bibliotheek en de feestelijk gedekte eetzaal, werd steeds rustiger naarmate de chaos werd omgezet in georganiseerde bedrijvigheid.
Toen de kerstavond eenmaal begon en de gasten onder de klanken van zachte kerstmuziek binnenstroomden, blonk Bommelstein als nooit tevoren. Joost, met een kerstschort omgebonden, serveerde trots de gerechten. Mevrouw Doddel straalde in haar prachtige kerstjurk en was het prachtige middelpunt van het feest.
Tom Poes keek tevreden toe terwijl hij heer Bommel naar mevrouw Doddel begeleidde. “Zie je wel, heer Ollie, alles komt op zijn pootjes terecht.”
Heer Bommel, nu omringd door vrienden, geliefde en de warmte van kerst, glimlachte breed en sloeg Tom Poes joviaal op de rug. “Je hebt gelijk, jonge vriend. Goed dat ik jou heb gevraagd mij te helpen, dat dit een kerst is om nooit te vergeten! Vind je niet, Doddeltje….uh…..mevrouw Doddel?”
En zo vierde iedereen op Bommelstein niet alleen een feest dankzij goede organisatie, maar ook van vriendschap en liefde, waarbij zelfs Joost en mevrouw Doddel een onvergetelijke rol speelden in de kerstvreugde.